بهبود مدار دینامیکی تبدیل یافته ماهواره های ارتفاع کم به کمک مدار مبنای بهینه

روش فیلتر کالمن یکی از الگوریتم­های متداول و پُرکاربرد در تعیین مدار ماهواره­ها است. این روش یک برآوردگر خطی است و به منظور به کارگیری آن برای مدل­های دینامیکی و مشاهدات غیرخطی، باید از مدل­ها خطی­شده آنها استفاده کرد. در حل همة مسئله های غیرخطی به روش خطی­سازی ( روش های گرادیان-مبنا ) به مقدار اولیه مجهول ها نیاز است که این مقدار اولیه در مسئله تعیین مدار، همان مدار مبنا است. هرچه مقادیر اولیه (مدار مبنا) به جواب نهایی نزدیک­تر باشد، خطای خطی­سازی در فرایند تعیین مدار کاهش می­یابد. هدف اصلی این تحقیق بهبود مقادیر اولیه موردنیاز برای خطی­سازی مدل­های دینامیکی و مشاهداتی روش فیلتر کالمن و رسیدن به یک مدار مبنای بهینه است که کمترین اختلاف را با مدار مشاهده شده داشته باشد. این مدار به کمک الگوریتم بهینه سازی کمترین مربعات تعیین شد. استفاده از مدار مبنای بهینه در تعیین مدار، منجر به بهبود مجذور متوسط مربعات سه بُعدی (دستگاه مختصات دکارتی) جواب نهایی تعیین مدار دینامیکی تبدیل یافته تا حد یک متر می شود.